معنی لپه زنگ - جستجوی لغت در جدول جو

لپه زنگ

لغت نامه دهخدا

تاریکی شب، کنایه از شب، طیلسان مطّرا، چشمۀ قیرگون، حجاب ظلمانی، چتر عنبری، چتر عنبرین، چتر آبنوس، چشمۀ قیر، چتر شام، تخت آبنوسی

فرهنگ فارسی عمید

تله زنگ

(تَ لِ زَ)

دهی از دهستان قیلاب است که در بخش اندیمشک شهرستان دزفول واقع است و همچنین نام یکی از ایستگاههای راه آهن تهران به اهواز است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سپاه زنگ

(سِ هَِ زَ)

کنایه از مو بود که گرد صورت برآید. ریش:
بگرد عارض آن ماهروی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

دره زنگ

(دَرْ رَ زَ)

دهی است از دهستان طیبی گرمسیر بخش کهگیلویه شهرستان بهبهان. واقع در 6هزارگزی جنوب باختری لنده مرکز دهستان و 70 هزارگزی شمال راه شوسۀ بهبهان به آغاجاری، با 130 تن سکنه. آب آن از چشمه و رودخانه و راه آن مالرو است. ساکنین آن از طایفه طیبی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

شاه زنگ

(هَِ زَ)

حاکم و فرمانروای زنگ. سلطان زنگبار، مجازاً شب را گویند وبعربی لیل خوانند. (برهان قاطع). کنایه از شب است. (انجمن آرا) (آنندراج). صاحب فرهنگ نظام گوید: شاه زنگ استعاره برای آفتاب است. و پیداست که در بیان این معنی نظر بمعنی دیگر زنگ که آفتاب باشد بوده است

لغت نامه دهخدا

چپه زن

(شَ)

چپک زن. دست زن. کف زننده. دستک زننده. آنکه دو کف دست بر هم زند ابراز شادمانی را:
زین سور به آئین تو بردند بخروار
زر و درم آن قوم که نرزند بدو تیز
از مطرب بدزخمه و شب بازی بدساز
سنگ و سرخ (؟) و چپه زن مسخره و حیز.
سوزنی.
رجوع به چپه و چپک و چپه زدن شود

لغت نامه دهخدا

په زنگ

زردپی مچ پا در بالای پاشنه، ماهیچه ی پا، مچ، مچ پا

فرهنگ گویش مازندرانی

دله زنگ

مایه ی رنج دل، کینه، عقده

فرهنگ گویش مازندرانی

لمه زنی

نمد مالی

فرهنگ گویش مازندرانی

لته سنگ

مرتعی نزدیک روستای نارنج بن نوشهر